Biri der aşkın ömrü 3 ay,biri der 3 yıl..Biri der aşkta neymiş önemli olan sevgi.Biri de saygı olmazsa ne sevgi ne de aşk olur der.Kim bilebilir ki nasıl olacağını?Umutlar, hayaller hep "eşsiz" olmasından yana değil midir?
Başta körü körüne mi olur herşey?Bir tek O mudur herşeyin güzeli,anlamlısı?O'nsuz zaman geçmez mi?Tüm çılgınlıklar O'nun için midir?Sonra o kalp çarpıntıları midedeki kelebeklenme biter de sevmek mi kalır?Özlemek güzeldir değil mi?En güzel giysileri giyip,alelacele makyajı yapıp fırlamak sokağa..Buluşma anına giden her dakika bir asır gibi değil mi?Bir araya geldikten sonra ise su gibi akıp gitmez mi?Biraz daha gözlerine bakmak,elini tutmak,yanında kalabilmek için bahaneler, bir çay daha içelimler bitmez mi?
Kavuşunca..?Birlikte yaşamanın zevki,arzusu çabuk mu geçer?Özgürlükler mi kısıtlanır?Senlik,benlik mi başlar?Kim karar verecek,kimin dediği daha doğru çekişmesi mi başlar zamanla?Yalan da mı girer aranıza?Birlikte yapılanlar zevk vermez mi ondan sonra?Kendini sıkmaktan,alttan almaktan,olmadı üste çıkma çabalarından migrenin mi tutar?Sana zarar vermeye,hasta etmeye mi başlar bu ilişki?
Peki ya anlayış,hoşgörü,fedakarlık,emek,huzur.Bunları hangisinin içine koymalı?Saygı bunlardan mı oluşuyor yoksa sevgi hepsinin toplamı mı?"Seversin işte nedeni yoktur" demek mi..Aşk aptallık mıdır?
Bir ömür sayabilmek,sevebilmek mümkün müdür?Ama öyle ilk günkü gibi;için titreyerek,O'nun için her an endişelenerek,korkarak..Mümkün müdür?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder